Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Paweł Reszka
Źródło: http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/komentatorzy/artykuly/82985,saakaszwili-znowu-przedobrzyl.html
Znany jako: Paweł Witold Reszka
12
7,0/10
Urodzony: 02.05.1969
Polski dziennikarz, korespondent „Rzeczpospolitej” w Moskwie w latach 2003–2006, od 2006 do 2009 szef działu śledczego Dziennika. W latach 2013-2017 członek redakcji Tygodnika Powszechnego. Od stycznia 2017 dziennikarz „Newsweek Polska".
7,0/10średnia ocena książek autora
8 246 przeczytało książki autora
7 567 chce przeczytać książki autora
74fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Mali bogowie. O znieczulicy polskich lekarzy
Paweł Reszka
7,1 z 4483 ocen
8562 czytelników 544 opinie
2017
Chciwość. Jak nas oszukują wielkie firmy
Paweł Reszka
6,5 z 779 ocen
1823 czytelników 111 opinii
2016
Zawód: szpieg. Rozmowy z Aleksandrem Makowskim
Paweł Reszka, Michał Majewski
7,0 z 380 ocen
883 czytelników 41 opinii
2014
Powiązane treści
Rozmowy
2
Aktualności
Konrad Wrzesiński
3
Kalendarz wydarzeń literackich: maj 2024
Aktualności
LubimyCzytać
10
Zostań recenzentem książki „Bashobora. Człowiek, który wskrzesza zmarłych”
Aktualności
LubimyCzytać
2
XI edycja Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego: poznaliśmy ścisłe grono finalistów
Ogłoszono pięcioro finalistów Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, przyznawanej najlepszym reportażom wydanym w 2019 roku. Wśród nominowanych znalazły się dwie Polki.
Aktualności
LubimyCzytać
6
Już niedługo Warszawskie Targi Książki
Wielkimi krokami zbliżają się Warszawskie Targi Książki. Spotkania z autorami, panele dyskusyjne, a także niezliczona ilość wystawców – to wszystko sprawi, że już od 23 maja...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Ludziom, którzy popełniają samobójstwo, wydaje się, że to jest takie doniosłe, ważne, że zmieni świat. A my dostajemy jego ...
Ludziom, którzy popełniają samobójstwo, wydaje się, że to jest takie doniosłe, ważne, że zmieni świat. A my dostajemy jego ciało na sądówce. Kroimy go i wiemy, że ta śmierć nie zmieniła dokładnie niczego.
16 osób to lubi
Kobietę, jej wierność, lojalność najlepiej sprawdzić, gdy brakuje pieniędzy. Lojalność i wierność mężczyzn sprawdza się wtedy, gdy mają nadm...
Kobietę, jej wierność, lojalność najlepiej sprawdzić, gdy brakuje pieniędzy. Lojalność i wierność mężczyzn sprawdza się wtedy, gdy mają nadmiar pieniędzy.
10 osób to lubiNajgorsze jest to, że przestajemy się dziwić, że przyzwyczajamy się do rzeczy nienormalnych.
7 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Czarni Paweł Reszka
7,0
Pod koniec książki przeczytałem taką oto sentencję wikariusza Andrzeja "Powołanie zostawia piętno. Każdy z eksów nosi w sobie pęknięcie". Na co sobie w duchu odpowiedzialem "gówno prawda!". No bo jestem też eksem, byłem w seminarium diecezjalnym, potem wstąpiłem do zakonu, wyjechałem na misję, zostałem wyswiecony w Ameryce Łacińskiej, chociaż dzisiaj jestem człowiekiem niewierzącym, mam córkę i oczywiście żonę.
Dlaczego piszę o tych szczegółach osobistych w miejscu, które jest raczej przeznaczone na recenzję tej książki? No bo uważam, że nie można się do niej odnieść bez jakiegoś osobistego doświadczenia, które w Polsce jest jakby wszechobecne. Utwierdziła mnie w tym recenzja jednego czytelnika, który ocenił tę pozycję na 1 punkt tylko dlatego, że powielała ona jakoby negatywne stereotypy o duchownych (jakby to właśnie ci duchowni nie mówili tutaj sami o sobie).
Tak więc w moim odczuciu jest to reportaż bardzo smutny. Żal mi tych wszystkich moich byłych współbraci, którzy pomimo tych wszystkich przeciwności zachowują swoją wiarę, chociaż inni tylko jej pozory, i są przez to nieszczęśliwi. Uważam bowiem, że ta wiara właśnie jest źródłem tej frustracji i niezadowolenia. Kiedy zaś już człowiek się z niej uwolni, to może spojrzeć w przeszłość bez żalu i dostrzec nawet pozytywne aspekty swoich doświadczeń.
Polecam gorąco ten reportaż.
Stolik z widokiem na Kreml Paweł Reszka
7,2
Poddałem się po około 80 stronach. Zupełnie nie wiem, co było meta zamiarem autora, a co spowodowało żeby przelewać swoje myśli na papier w postaci krótkich historyjek/wspomnień/uwag/rozmów/rozważań na różne tematy luźno związane z Rosją (a właściwie Moskwą).
Powstała z tego dziwna niestrawna dla mnie struktura, niepozwalająca wciągnąć się w temat (bo na każdej właściwie stronie mam, zamiast normalnego tekstu, strumień świadomości autora na tematy od Sasa do lasa (a właściwie od Iwana do tajgi:).
Bardzo się zawiodłem. Miałem się przemóc i może dalej byłoby lepiej, ale w sumie jest tyle książek do przeczytania że szkoda czasu.